Kuş cıvıltılarının kulağıma sunduğu neşeli şarkıları gülümseyerek dinlerken burnuma gelen mis gibi deniz kokusuyla iliklerime kadar huzuru hissediyordum. Hafif esen rüzgar üzerimdeki o anlamsız yorgunluğu alıp götürmüştü, “Akşam yürüyüşlerine kesinlikle devam etmeliyim.” dedim kendime. Üzerimde beyaz, bol bir t-shirt, altımda diz kapaklarıma uzanan siyah, salaş bir şort ve üzeri tozlu, siyah spor ayakkabılarım vardı. Elimde suyla yürümeyi sevmediğimden üşengeç yanım yine galip gelmiş, yanıma hiç su almamıştım. Sağ tarafımda hava kararmadan son nasiplerini tutmaya çalışan amatör balıkçılar, hemen yanında ise küçük bir ateş etrafında keyifle sohbet eden gençler vardı. Bu keyifli anı, cebimde belli belirsiz titreşen telefon böldü. Elimi cebime attım, arayan abimdi...

Temmuz 2022, Zonguldak/Kilimli