Satır aralarında gizlenen çocukluğundan,
gözlerinden öperim.
Gördüm; sevmek, özlemek sende bir başka.
Kortum, bu başkalığın yükünden.
Hiç solmayan güllerin olmadığından değil de,
kurumuş, solmuşluğa biçtiğin pahadan kucaklarım.
Unuttum; inceliklerin hafızası vardır.
Anladım, bir şarkılık daha yaşam güzeldir.
Ne güzel dillerin vardır,
öğret bana seni anladığın dilden seveyim.
Bildim; anlatmak sevmekten daha zordur.
Geldim, nolur küsmüşüz gibi oynasak bu oyunu
