Bir şeyi ne kadar çok düşünürsen o kadar uzağında kalıyorsun ama aklından çıktığı an önünde buluyorsun o beklenen anları...
Kuş misali işte çırpınıp duruyoruz ama çırpınırken değil o kafesten uçunca görünüyor kanatlarımız , aslında istediğimiz için o kafeste olduğumuzu kanatlarımızın varlığını da unutmamaları gerektiğini söylüyoruz ama uçana kadar kimse anlamıyor...
Kanatları var ve uçuyor diye hiç bir kuş suçlanabilir mi ? Bir insan kendi kanadından incitilir mi kelebeğin kanatlarını görememesi gibi güzelliğinin farkında olmayan bi çare hali..
Kimse mükemmel değildir tabiki mesela tavuskuşu yelpazesi dünya harikası ama yüzü ayakları çirkin her güzel şeyin kusuru vardı ama kusurlarıyla da güzeldi her şey, bildiğimiz yerlerde yabancı hisler aramıyoruz biz tanıdık yerde yabancı hislerdeyiz bu da bizim kusurumuz bu aralar , şimdi kuş uçtu diye özleyeceksen varlığında da onun özlemi değersizdi şimdi daha özgür bir özlem çekiyor kuşun🪽
