Etrafıma fayda sağlarken şahsıma faydasız kaldığım zamanlardı..
Ceplerimde Tanrı ile konuşmalar ve intihar mektupları…
Kanatları olan kuşun araba altında kalarak dünyaya veda etmesi kader mi?
Uçmanın çoğu çırpınmaktır dedi dayım ve akşamına amcalık müjdesi yanağında tebessümler oluşturarak..
Ve kesif bi’ diş ağrısı,gülümsemeye değil engel!
Sevinmiyor-sevmiyor değilim lakin belli edememe gibi tuhaf alışkanlıklar..
Güvercinlerle birlikte köprü altlarında beklenen otobüsler,hep bir yerlere yetişmeye çalışmak!
Son durak: kuş olup uçmak..
