Boynumda bozuk bir düzenin anahtarı, bir şeyler hatalı diye geçiştirdiğim ara anlarım var benim. Soğukta koşulması lazım daha özgür olması lazım kanımın, düzensiz akması. Ayarlarım olsun diye dua ediyorum. Kulağa boş, sıkıcı bir uğuldama geliyor, toparlanıyorum sözlere, toparlanmam gerek diğer yarına.
İnce bir sabah tutuyor elimden götürüyor beni aceleye, yarının heyecanına susuyorum. Susamak perspektifsiz bir nehri, dünyanın kontrastında boğuluyorum. Yine de aklım ayarlanmaya çağırıyor beni.
“Cümle kurmak istemiyorum artık.” Konuşmayan insanlarla dost olmak istiyorum. Seçilmek tarafınca onların, daha temiz sayfalar çevirmek istiyorum. İşitmek istiyorum zamanı ve susmak, yaşamaya susmak. Pis bir mavi bırakıyor kendini.
10.11.22
