Her bir yıkılmada
İçime kapanırım burukça
Güzel bir çiçek sanıp da koparırlar kolayca
Olurdu benden bir mimoza çiçegi olsa olsa
Halbuki ben bir harabeyim arsızca
Ayakta durmaya çalışan yalnızca
Eklenir üstüme bir tuğla daha ama
Bilirim ki gün gelir bırakır giderimbu evi ardımda
