Her bir yıkılmada

İçime kapanırım burukça

Güzel bir çiçek sanıp da koparırlar kolayca

Olurdu benden bir mimoza çiçegi olsa olsa


Halbuki ben bir harabeyim arsızca

Ayakta durmaya çalışan yalnızca

Eklenir üstüme bir tuğla daha ama

Bilirim ki gün gelir bırakır giderimbu evi ardımda