Duygular yol gösterir mi bana?
Gözlerimi kapattığımda huzur bulacak mıyım?
Bu sessizlik devam edecek mi?
Kendim olmam bana yetecek mi?
Uyuyabilecek miyim? Şehir uyur mu?
Gürültü, endişe biter mi?
Ruhum beni sever mi?
Bir umut ışığı var, boşuna değil
Her yerde, kimse yalnız değil
İnanmak, bir kağıt gibi şimdilerde
Ya üstü doludur ya boş
Aklımda bin soru, cevaplanması umurumda değil
Ayıp etsem de sanırım bu kavanoz boş değil
Çok eski bir ahit var içinde
Benim için bir peçete
Aç mıyım acaba, menemen yemek istiyorum ama yok ki müsaade
Bir gün bir tutarlı davranış sergilerim elbette
Önemli olan yine hissetmekte
Entschuldigung sie bitte
