Birini seviyorsan eksik yerinden seveceksin.

En güzel yerinden değil en eksik parçasından seveceksin. 

Bazen gülüşü olacaksın, bazen nefesi. 

Ama o seni en çok neresinde hissediyorsa oradan seveceksin onu.

Herkes kusurludur herkes eksik 

Eksikleriyle seveceksin onu bu hayatta. İlk yanlışında duvar olmayacaksın, gelip toslamayacak sana. 

Kollarını açacaksın sımsıkı sarılacak sana.

Aslında insan ilk aşkını değil

Gönlünde izi kalanı unutamıyor. Bazen bir fotoğrafta, bir sokakta ya da bir şarkıda arıyor onu. En ufak bir detayda arıyor onu. 

Çoğu zaman geçmişe gitmek ister insan. Onu ilk gördüğü sokağa, ilk hissettiği şarkıya ya da onu ilk hissettiği ana. 

Gidip gözlerine bakmak o an tekrardan, yeniden sevmek ister.

Kendini bulduğu ilk ana vardığında 

Dönüp kendi kendine şunu söylemek ister. “Şu gözlere iyi bak, çünkü bir daha bakamasan da ömrünün sonuna kadar hayatında olacak.”