Birini seviyorsan eksik yerinden seveceksin.
En güzel yerinden değil en eksik parçasından seveceksin.
Bazen gülüşü olacaksın, bazen nefesi.
Ama o seni en çok neresinde hissediyorsa oradan seveceksin onu.
Herkes kusurludur herkes eksik
Eksikleriyle seveceksin onu bu hayatta. İlk yanlışında duvar olmayacaksın, gelip toslamayacak sana.
Kollarını açacaksın sımsıkı sarılacak sana.
Aslında insan ilk aşkını değil
Gönlünde izi kalanı unutamıyor. Bazen bir fotoğrafta, bir sokakta ya da bir şarkıda arıyor onu. En ufak bir detayda arıyor onu.
Çoğu zaman geçmişe gitmek ister insan. Onu ilk gördüğü sokağa, ilk hissettiği şarkıya ya da onu ilk hissettiği ana.
Gidip gözlerine bakmak o an tekrardan, yeniden sevmek ister.
Kendini bulduğu ilk ana vardığında
Dönüp kendi kendine şunu söylemek ister. “Şu gözlere iyi bak, çünkü bir daha bakamasan da ömrünün sonuna kadar hayatında olacak.”
Sinyora Senyorita
2022-09-20T22:48:37+03:00Konu olarak şiirin başladığı yer ile bittiği yer farklı hisler uyandırıyor. Aslında kelimesinden önceki ve sonraki sanki farklı iki şiir olabilir ve kendi içlerinde uzayabilirmiş gibi geldi. Emeğinize sağlık.