Bir rüzgâr gibi uğulduyor kafam, gece sabaha yaklaştıkça
Kısık ve sorgulayıcı gözlerle arşınlıyorum geceyi
Ve sonunda bir odak noktası belirliyorum kendinme
Bir kuyu; sessiz, derin ve kör bir kuyu
İnildikçe derinlere çıkıyor ortaya kuyunun gizemi
Berrak su ayna gibi yansıtırken gölgemi
Baktıkça yukarıdan görüyorum, genşeyip büzüştüğümü aşağıda
Hapsolmuşum sanki aşağıda, bakarken yukarıdan
Ve bağırıyorum yukarıdan aşağıya,
"Uzat elini, birlikte olalım baş başa"
Ve bir ses tekrarlıyor aşağıdan yukarıya,
"Uzat elini, birlikte olalım baş başa"
