Cebimde saklı kalan kelimeler var,
Hiç dile gelmemiş, hiçbir dudağa konmamış.
Kalbimde çırpınan kanatlar gibi,
Hücrelerimde yankılanan fısıltılar.
Taşıyorum yüreğimde bir deniz,
Bir deniz ki taşarsa gökyüzüne ulaşır,
Bulutlar su olur, yağmur aşk olur.
Ve o aşkın balıkları, maşuk olur.
Yazıyorum çünkü zaman,
Kendi gölgesini bile geçiyor.
Sonsuz bir kuyudan su çeker gibi,
Her saniye biraz daha azalıyorum.
Aşık olmak gerek vakit varken,
Yusuf’un kuyusunda değilim,
Ama ya kuyuda olan Yusuf değilse,
Asıl karanlık bensem?
Kalbimi açmaktan korkuyorum,
Ama açmazsam,
O nehirler kuruyacak,
Akarsular susacak, göller çekilecek.
Ey o denizin kıyısında duran kadın,
Bu kelimeler sana uzanıyor.
Eğer tutmazsan,
Bütün evren susuz kalacak gibi.
Korkmuyorum artık söylemekten:
Ben, senin sularında boğulmaya razıyım.
Kalbim seninle dolsun,
Dünya aşkın yankısıyla taşsın.
