Bir Kuzgun geçiyor ormanlarımdan,
Şakaklarıma Yağmur taneleri düşüyor
Ben kendimden düşüyorum,
Bir ateş sırrını veriyor
içimdeki Rüya büyüyor.
İnsan dostundan öğrenir
neden peygamber emindi ve neden dostu bu yemini bitirdi.
Mağrib,asr demeden ruhumu tutusturan bu ıstırap.
Kendini bulduğu yer,yurdu
Değil midir insanın,?
Yurtsuzum bu yurtlar sahnesinde.
Elime bir megafon alıp incilerimi bağırıyorum, duymuyorlar.
Hem rüzgar da sert esiyor,geç içeri.
