Geçirmedin bir gün bile, kafamdaki sesler olmadan,
Donakalmış gözlerim, kaosun ortasında.
Son düzlükten gelmiş felaket tellalım,
Ardında bir kaç düğmeli kefen, geriye kalan ömrümden.
Kaybolan yıllardan ne kaldı geriye,
Yanında bir kaç parça lokum, sanırım ikram diye
Heybesinden çıkardı felaketimi,
Yüzünde yıllarca beklemiş bir tebessüm,
Sanki hep bu günü arzulamış gibi, özlemle.
O an anladım son selamımı vermişim gözlerine
Son kez fısıldadı kafamda ki vesvese
Lakrimim mal oldu kan damladı gözlerimden
Takvimim döküldü günler geçti yerdeki damlalardan
