Yaşam umudunu gönüle mıhlamış gözlerle süzüyoruz şimdi birbirimizi.

Uzağız ve biz kimiz?

Suallerde kaybediyoruz anlam denen yakınlığı.

Kaçışıyoruz gölgelerimizin kavuşma ihtimalinden,

Ürperiyoruz silüetlerimizin sevişme isteğinden,

Karanlık bizi de ele geçirecek der gibi bakıyorsun öteden

Ve sonra tepemizdeki loş ışığa romantik anlamlar yüklüyoruz.

Her o anda bir kelebek çarpıyor sokak lambasına.

Gülüşüyoruz çünkü biliyoruz ki

Biz de can verir umuduyla birbirimizin gözlerinde çarpışıyoruz.

Sonra ölüyorum, ölüyoruz kelebeklerle ışık altında.