2019’da başka şehirde yaşarken bir köpek aldım. O zamanki sevgilimle. 2020’de ayrıldık sevgilimle ve başka bir şehre taşındım. Şu an çok sevdiğim, hatta aşık olduğum, evlenmeyi planladığımız, hatta bayağı evleneceğimiz bir sevgilim var. Evlenmeyi düşündüğüm ilk kişi. Benziyoruz, uyumluyuz. O benim ailem.

Ama köpeğimle mutlu değil. Kedisi var. Köpek fobisi varmış, özellikle küçük köpek fobisi ama aşılabilir bir şey. Ama köpeğimi açıkça sevmediğini söyledi. “Eski sevgilinin köpeğini sevmiyorum.” dedi. “O benim.” dedim. “Ben öyle görmüyorum.” dedi. O da kedilerini eski sevgilisiyle almıştı ama ben öyle düşünmedim hiç. Evde köpeğimi zoraki seviyor. Kovuyor yanından bazen. Ve havlamasından rahatsız oluyor, kulağını acıtıyormuş ve katlanamıyormuş. “Hayatım boyunca böyle yaşayamam, ayrılmak istiyorsan ayrıl.” dedi. Kendi hissi daha önemliymiş bu konuda.

Köpeğimi annemde bırakacak kadar çok seyorum onu. Ki köpeğim, hayatta en değer verdiğim varlıktır. Ama sevgilim buna değecek mi? Bu fedakarlığın sorumluluğunu taşıyabilecek mi? Köpeğimi bırakırım dediğimde bunu asla yapamazsın, yapma dedi. Bir şekilde halledeceğiz, canını sıkma, huzurunu bozma.” dedi. “Bu, bugünün konusu değil.” dedi.

Köpeğimle eski sevgilimi bağdaştırmış ve takıntı yapmış. Boşanmış ve çocuklu olsam çocuğumu da sevmeyecekti demek ki. Karmakarışık oldum. Başkası olsa anında siktir çekerdim. Ama onu öyle seviyorum ki. Bu yüzden ilişki biter mi… Köpeğim anneannesiyle kaldı diyelim, mutlu olacak mıyız? Aşkımız güçlü mü o kadar? Allak bullak oldum…