madalyonun bu yüzüne,
tükürsem dahi,
hırsım baki kalır.
soğumaz içim.
ne de çok yüzü var insanların,
ve ne kadar çok zaman alıyor,
her birini görmesi.
bazen aylar yıllar sürüyor,
maskelerin inmesi.
ve en çok da,
sevdiklerimiz üzüyor.
sevilmediğini mi kabul etmek gerek şimdi,
yüzleşmek gerçekliğiyle.
ya da sevildik ama yetmedi mi?
şımardık mı hissettikçe?
öyle veya böyle,
nokta koymalı hikayeye.
ateşe odun atmak gerekir mi bilmem.
ama bu yangına çare yok belli ki.
al bu şehir senin olsun,
çünkü ben artık kayboldum.
ödül sandığım madalya,
binbir yüzlü madalyonum.
