Madem bu kadar kırılıp kopacaktı uçlarımız;

Ve artık birbirimize uyan girinti çıkıntılarımız da olmayacaktı,

Ne diye birbirimiz için bu kadar kılıf uydurduk onca zaman?

Madem her şey geçiciydi,

Neden bu kadar anlamlı,

Yalancı bir sevgi bahşettin bana?

Madem her şey için çok geçti neden arkana dönüp beni aradın?

Pekala isteyerek gitmedin,

Neden hiç geri dönmek istemedin?

Beni sınayan şey varlığınsa

Yokluğun niye bu denli üzdü beni?

Yalandan yapılmış sahte sevgiler sunulsun sana,

Sen gerçekliğe çok uzaksın.

Toprağında tek ekili fidanın kalmasın,

Yağmurdan kaçarken yakalan

Kinin kadar büyük bir doluya.

Madem gidecektin,

Niye inandırdın beni bu denli köklü bir ağaç olduğuna?

Madem her şeyi içine atacaktın,

Hep mi içine dolmuştu bana kendini döktüğün sözler?

Ben seviyordum ve bunu tanrı biliyordu,

Tek günışığım için belireceksin,

Karanlığında boğulurken.

Bekletme,

Sevgim kinime dönüşmeden...