Yenildik yine.

Bu seferki, en kallavisinden hem de.

Ne yiğitlik var ne de delikanlılık serde.

Çekildim köşeye…

Ve kendime rastlıyorum bütün mağlubiyetlerde.

Yüzümde, herkese duvar örmüş bir tebessüm…

Gözlerin, penceremin camından ediyor tecessüm.

Ne düşmek var bir daha en çetin kavgalara,

Ne de girmek geliyor içimden, sevdanın çatışmalarına.

Çekilip bir köşeye, var olduğunu sandığım varlıkların,

Gerçekten varlığını sorgulamakla tüketiyorum saatleri.


Odamda bir kitap dağınıklığı,

Ve zihinim içinde, devrilmiş bir kütüphane ağırlığı.

Dilime zincirlediğim sözler,

Dimağımın içinde duruyor ket vurduğum tehlikeli düşünceler.

Bütün duygulara gem vurmanın vakti gelmiştir belki.

Soyutlanmak herkesten, ne kadar ağır bir yüktür oysaki.


Biliyorum iri gözlerinin ardındaki hisleri

Aklından geçen bütün düşünceleri…

Seni saklayıp topyekûn ateşe vermek istiyorum buraları

Ve basıp voleyi, o son sefere yetişmek geçiyor içimden.

Bir Yahya Kemal hüznü taammüm olurken buralara,

Ben başka diyarların sonbaharında,

Yalnız, bir başıma yaprak hışırtılarında yeniden doğmak istiyordum.

Ben ölmeden önce,

Yaşamak istiyordum