Kaç defa ölebilir bir insan

Son yolculuk diye bir safsata uydurmuşlar

En korkunç yalan.

Kaç gün, kaç ay nefesi kesilip durur insanın

Bir yalnızlık ki; sarılır durur boynuma.


Nice şairler, yazarlar kötüledi onu

Yalnızlık dediler en büyük düşman

Yalan.. yalan..


En sadık sevgili gibi,

Her gece kıvrılır yanınıza

Kimse çarpışmaz onunla,

Kimse almaz elinden sizi

Kabulleniş mi ?

Hayır, hayır ama;

Kim okşadı onun kadar saçlarınızı?

Yalnızlık kadar kim farketti sancılarınızı?

Sormadan bilmedi mi hep karanlık korkularınızı

Şairler yalan söyledi

Yalnızlık kadar kimse sevmedi bizi !


Kaç gün nefret eder insan ölümden

Kaç öfke biriktirir 

Dün küfrettim bir vedaya, günahkârım !

Kaç tövbe sağ çıkarır beni.


Betonlar dökülmüş sanki omuzlarıma

Omuzumda onun eli, yalnızlığın

Lanet gibi, kahır gibi, tümör gibi

Kaşıdıkça azan bir yara gibi

Veba gibi kimsenin dokunmak istemediği 


Kaç defa sildim izimi,

Bulamasın diye beni

Mağrur başım şimdi eğildi

Darılmak istedim ona; yalnızlığa 

Sonra sarılmak sevdiğime, dostuma

Herkes uykusundayken o yanıbaşımda

Yalnızlık kalleşti öyle mi?

Şairler yalan söyledi

Affedemiyorum hiçbirini..

Öldürsün isterim beni,

Son gecem olsun isterim

Hadi yalnızlığım;

Hadi sevgilim hadi !