Uyumakta bir vedadır
Anlayamazsın Aysun!
Bazen çok uyumak gelir içimden
Veda etmeyi bilmediğimden.
Yirmi yıllık evim taş duvar
Ellerim, hep boşluktan.
Şen kahkahası yok yüzümdeki suretin,
Hoyratça oysalar hayatın ortasından,
Adımımı attığım an
Şehrin hicranı bağlar bileklerimi.
Aysun buralar bir garip,
Yol kenarlarına çiçek ekmişler
Yüzyıl böyle mi güzelleşir?
Kemiğe dayandı bıçak,
Sever miyim bir daha?
Elimde ölü bir şairin kalemi,
Mahal vermiyor beyhudeyi damlatmaya.
