Geriye dönüp baktığında

kalbinin izlerini yok edecek

güneşler arıyorsun,

Kim sorsa bu kırıklığı

Doğum lekesi deyip kandırıyorsun.

Oysa mahallece biliyoruz

Her akşam,

bir sığınakta saklıyorsun kalbini

Eyvah ki ne eyvah!

Hücrelerin ele geçirilmiş

Sen kaldırımları, yol ayrımlarını

dert ediyorsun.

Hadi gel kaçalım diyor iç ses

Ama bakiyen hep yetersiz,

Gel otur şöyle

Bana göğsüne batan ağrıyı bahset.


Kalabalıklar içinde kendine

kitapsız peygamberler indiriyorsun

Gel de bunu anlat şimdi mahalleliye,

muhtarımız ikametgah derdine düşmüş

Bunca karmaşa içerisinde bir de

Asanı unutmuşsun apartman girişinde

Bu kitapları baş üstünde tut

Bunlar kutsalların senin

Yüzyıldır pencerelerdesin bilmem mi

Bir ümit bekledin

Fiyakalı adamlar geldi, toparlanın

Laf aramızda tek sarıldığımız

Annenin kışlıkları,

hepimiz için ümitvardı.


Resmi hizmete mahsus değildir kalbin

Geceleri kullanma kılavuzu istemez

Çıplak ellerinle

derin okyanuslara uzanırdın...


Gün doğunca başlardı sancıların

Gün doğunca ortalık yangın yeri

Ne mahalle bakkalı ne ev sahibi

Kimsenin adını hatırlamazdın

hesapsız kahkahalarda geçerdi adın

Ve mümkün mertebe ayıplanırdın.


Şimdi biraz ciddiyet lütfen

mahallece oturup konuşun

Hatırım varsa

çimlere hep birlikte basın.