Yalnızlık koridorlarında geziniyorum

Tozlu duvarlar kitaplık oluyor birden

Burayı aydınlatan birkaç kokulu mum

Alçak tavanlar gökyüzü oluyor birden

Yumrukluyorum duvarları

Yıkılırlar da özgür olurum diye

Zemin kayıyor ayaklarımın altından

Bir kitap düşüyor aniden

Ama öyle incesinden değil

Ansiklopedi gibisinden

Mumlar sönüyor

o, uçsuz bucaksız gökyüzü

Donuk bir tavan olarak çöküyor üstüme

Soğuk hava bir sille gibi çarpıyor yüzüme

''Ne oldu?'' diyorlar, ''Özgür müsün sen şimdi?''