Kafese mahkum adam,
ne uzun yolların varmış.
Kimsenin görmediği gözyaşların,
içine bile zar zor akıttığın,
dolup taşarken aklın.
Köşene çekildin,
özgürlüğünü kurmak için kafesin bir köşesinde.
Voltalar atıyorsun,
yüzleşmemek için kaderinle.
Sigaralar içiyorsun,
çünkü yok yapacak başka bir şeyin.
Gökyüzünü görüyorsun,
ama maviye boyanmış bir duvar sadece.
Kendine bir karakter yarattın,
ayakta kalmak için sadece.
Özgürlük savaşın var,
mahkum olduğun kafeste.
Unutmak ve hatırlamak arasında ince bir çizgide yürüyorsun.
Öyle dikkat ediyorsun ki,
yürüdüğün ip kalınlaşıyor gün geçtikçe.
Kim anlayabilir seni?
Kaç kişi verdi özgürlük savaşını,
tutsak bir kafesin içinde?
Tek bir şey var kurduğun hayalini,
atacağın ilk adım, özgürlüğe kavuşacağın günde.
Yukarı bakıyorsun, içine çekerken havayı derin bir nefesle,
yakarken gözlerini güneş...
Hiç unutmayacağın bir,
çizik atıldı hayatına.
Her şey daha anlamlı artık,
ama sen yarattığın karaktere mahkum...
(30 Haziran 2023, 15.27)
