meltemlerim hınzır bir çocuktu kalbimin buyurgan sofrasında,
sancımsa bir tabağın eksikliği
ağıtımsın canım,
ağıtım.
bağrı yanık bir deniz şahit buna.
bak, uçurtmalarımız umudumuzdu bizim
istesen binlercesini sererdim
uçurtmamı vurdular benim
bir kere daha mum yakıyorum senin ışığınla
mum terliyor, terliyor, terliyor
kulağıma iliştiremediğin beyaz gonca için
ağlıyor
hasretim tellerim
haykırışımın şarkısıda budur beyaz güvercinim
ki ben,
görürdüm otogarda sarılan iki kalbi
yankısı çınlardı gözlerinin
gözlerin mor çanağım
ellerin beyaz bahçem
işte ödünç verdim tüm sevinçlerimi
tüm öykülerim senin!
gel, nergisimin sarısından yoksunum
bak acın ne görkemli
yokluğundan ürüyor güneş
çehremdeki kahvelerimi doğurtuyor
bir salıncağın hayaleti göğsümde
çocukluğumdan saklıyor beni
gölgene razıydım canım,
gölgene
uzaklığına yakınırken
uzaklığınla yakındım
göğe kuşun özgülüğü gerekti
bir de ellerin omurgama
büyümek ne müthiş serüvendi başbaşa!
ağıtımsın canım,
ağıtım
bağrı yanık bir deniz şahit buna
