Başımı okşadı

neyin canımı yaktığını bilir gibi

beni hala üzmeyi başarabilen her şeye karşı

istikrarlı ve vatkalı bir duruşum vardı

oysa girse içeri görür dağılmış tesbih tanelerini

sise düşmüş güneşi

gideğeni olmayan dere gibi kirli beni

hep yutkundum ki aksın gitsin

sigortalı bir işe gir kurtulursun basit nevrozlardan dendi

kaç bilinmeyenli denklem bu nasıl dersin basit

Haysiyetsiz

alaşağı edesim var sizi ve hikayelerinizi

ama ayaklarım basmıyor yere, titriyorum

rüzgarı yemiş ıslak bir sokak iti gibi

etimin Berlin duvarı olduğunu düşünüyorum

aşılmaz erişilmez bilinmez titrek biri

ulaşamıyorum kendime


Sıcak, nemi yalarken

içimde dolanırken makineleşiyoruz

böylesine yakınken hislere varmak neden zor

oysa ben ruhunu arayan bir makineyim

başının okşanması

serçe parmağına ipin dolanması

gözlere kamaşmış ışığın konması

bize bunlar gerekirdi

bana ne matematik köyünden ya da

Amerikalı senatonun pasif direnişinden

biz bizi yaşayamazken bu iklimde

nasıl zambakların açacağına inanabiliriz


Kendimizi eksik bırakmayı ne de çok sevmişiz

eksik kalmak uğruna giysilerimizi feda etmeyi

öldürmeyi radyonun beyaz gürültü yaptığı bir pazar kahvaltısını, tereyağlı ekmeği ve reçeli

şimdi nasıl hayatta kalınır mı demeli bu hayat nasıl yaşanır mı

varmak mı lazım yoksa zaten varılacak yer mi yok hangisi

teşekkürü borç mu bileceğiz kayıktaki dertlerimize yoksa atalara siktir mi çekeceğiz

insanlığa mı kızacağız yoksa kızmaya kendimizden mi başlayacağız

keşiş olup dik yokuşları turuncu bornozlular gibi sağlam iradeyle çıkmayı mı öğreneceğiz

yoksa kaderi düzene yordayıp kötürüm mü olacağız

faturaları ödeyebilmek için mi giyeceğiz önlükleri ya da ayvalıkta butik restoran açmayı düşleyen beyaz y* mı olacağız


Neyin canımı yaktığını bilir gibi

okşadı ellerimi

kazanmak veya kaybetmek yok diyorum

düzlüğe çıkmıyor kopuyor her şey zamandan

modern yüzyılların makineleşen aşkları

bedenler eskisinden yakın çünkü bu modernite

bedenleri bağlayan kablolar uzay boşluğunda

çünkü bu modernite

ya da sadece bizim, ikimizin beceriksizliği

şiirim sabah 7 mesaisine yenik düşüyor şimdi

on parmak yazıyorum control Z kullanmıyorum

çünkü bu modernite

aşılmaz erişilmez bilinmez titrek modernite