Dün gece bir adam öldü.

Gözümün önünde köşesine sindi.

Tuttuğu bardağın kırıkları dağıldı her yere.

Öyle bir uzaktayım ki tutamadım

Ben beni yetiştirirken hasretlere.

Adam özlemi birkaç damla kana bulaştırdı,

Issız bir iskemle kederine eşlik etti.

Yok olmayı diledi inandığı tanrıdan

Acıdı tanrısı adama yok saydı.

O günden sonra bütün dualar teğet geçti özlemleri,

Açık kalan bütün meydanlar ölümü karşıladı.

Öyle sakin öyle kendiliğinden

Öylesine boşlukta.