Yine taktığım maskenin ardına sığınıyorum. Ne bekliyordum ki? Diğer günlerden farklı olmasını mı? Yine için için kan ağlayarak gülümsüyorum. Ağladığımı bilmeyecekler. Yine olmayacak hayalleri kuruyorum, hiçbirinden haberleri olmayacak çünkü anladım ki duymak istedikleri bunlar değil, ''Nasılsın?'' sorusuna bekledikleri cevap belli. Anlamayana anlatmanın manası nedir ki? Bırakalım maskemin ardından akıtayım gözyaşlarımı, onlar gülüyor sansın, oysa kimse görmesin diye dökmediğim gözyaşları gün geliyor nasıl da boğuyor beni.
