Bu hayat düşünmekten başka imkan sağlamıyor bana

Baş ağrılarım sıklaştı

Doğan güneşe sinirliyim

Tabutumu bırakıp çıkıyorum her gün evden

Alt edebileceğim gözlere takılıyor gözlerim

Sözler veriyorum her birine

Öylece bırakıp gidiyorum

Hıçkırıkları kulağımda

Aslında ağlatmayı sevmem insanları

Ama hep beceriyorum bir şekilde

Anlamıyorlar ki korkuyorum ben

Sevgim bulaşıyor elime yüzüme

Çaresizliğim dökülüyor gözlerinden

Her damlayı sayıyorum

Aynalarım saklıyor hepsini

Hatıralarım boynumdaki zincirler

Zaten ayaklarıma beton dökülmüş

Bıraksalar da uçamam

Savaşıyorum hepsiyle

Silahımda mermi değil şiir var

Kendimi öldürmeye meyilliyim

Yalın ayak kayboluşlarım da

En derin uçurumlara yalnız atladım

Bilmiyorlar