Anılar, hep eşikte.
Neden biliriz ki acının verdiğini?
Harap olanın gailesidir,
ummadığını unutamamak.
Beklemek, umar mıdır?
Gelinmeyeceğini bile bile...
İyi mi bitiyor gönülün işi,
hep en arsızını sevdikçe?
Farksız geliyor sözler,
pür dikkat dinlerken bile.
Bilmiyor ki anlatan;
o başka, sen başka bir yerde.
