Sen boğulursun, canım
Şu suların haşmetinde
Kurak bir çölsün, canım
Su göğün dibinde...
Seni bir cümle içinde gördüm.
Başkasını severken tuttum elinden
Her ne kadar şehir sende büyürse
Tut elinden lambalarının
Ve bir çağ atla
Bir nesil boyu yürü
Dağları aş
Denizleri, ovaları, ormanları
Benim bedenimde dolaş
Ve unut erkeklerinin ellerini
O yabancı şehirde
Bir tek ben varım kudretimle
Yürümeyi öğrendin
Koşmayı, küfretmeyi
Ağız dolusu okyanus besledin
Ruhunu kaçık bir deliye satarken
Şüphe etmeden, cesur...
Kapında adını bilmediğin bir şahıs durur...
Ben miyim? Bir başkası mı?
Sen tanımazsın, adımlarımı
Yeni yeni keşfedersin, dünyanın
Yuvarlaklığını...
Sen dur, canım ben boğulurum
Işte hikayemiz böyle son bulur,
Sen yaşa, canım ben yok olurum...
Sen yaşarsın, okyanus meltemi
Bir ölünün ardından okunan
Yalancı yaşlı kadın matemi,
Olurum...
