Mavi göklerde bulutların göçü var!

Hüznün denizinde martıların kanat sesleri...

Bilmem bu çığlıkların sesi yıkmaya yeter mi yedi alemi?

Daha ne kadar yalnızlığımı yüzüme vuracak, 

Bu şehrin ayaz doğuran saatleri?

Sevgilim, İstanbul dedikleri ayrılıkların başkenti!

İstanbul dedikleri, iki ayrı yaka,

İkisi de ayağa bağ, başa bela...

Masumiyetini yitirmiş bütün sevmelerimi

İstenmeyen bir çocuk gibi bıraktığımdan beri,

Uyanamıyorum o güzel sabahlara.

Gönlüm, çoktan azat etmiş içinde sakladığı heyecanı.

Yeni bir ‘merhaba’ tebessüme yol açmıyor artık dudaklarımda.

Duygularıyla bağını koparmış bir şair,

Aylak aylak dolanıyor şehrin sisli kaldırımlarında.


01.07.20

asmalımescit