Binlerce şair maviye yazmıştır, şiirler vardır, şarkılar....
Mavi özgürlüğün rengidir benim içinse,
Dalgalar yüzüme vurdukça kendime daha çok geldim, hep dışa dönük biri değildim toplumda ama kendi içimdeki çukur bana aitti, benim dip boşluğum, söylemek istemediklerim, yarım kalan hayaller demeyelim de yarım kalan satırlar diyelim, neyse diye geçiştirip bıraktığım cümleler. Kuruyorum, çiziyorum, yazıyorum ama yinede içimdeki bene baş gelemiyorum çünkü yağmur yağıyor, çünkü kaldırımlar toprak kokuyor. Belki değil biliyorum bu Eylül 'ün arkası ve arkadaşı kış yine geliyor . Ellerim üşeyecek sonra dudaklarım titreyecek arkasından elbette yine çiçekler açacak. Bahar gibi hissediyorum
Öyle değil mi?
Her insanın baharı başkadır!
