"mizahı daha çok acıları, sorunları, dramları itelemek, ertelemek veya yok saymak şeklinde kullanıyoruz. bu nedenle de toplum olarak ürettiğimiz mizah, 'tatlı arabesk' olup çıkıyor. her şeyin suyunu çıkarmak mahareti giderek bir toplu mizah duygusu biçiminde gelişiyor. üstesinden gelemediğimiz, başa çıkamadığımız bir hayatı ve onu yaratanları kendimizce alay ederek, küçük düşürerek iyi olmaya çalışıyoruz. yanlış teşhis koyuyoruz, yanlış tedavi uyguluyoruz. aklımız kangren oluyor. üf veya uf oluyoruz."
