İnsan, önce kendiyle barışmalı.
Önce, kendiyle iyi anlaşmalı.
Önce, kendine dost olmalı.
Gerisi, nefes aldığı sürece yolunu bulur.
Hayatımızda kalması gerekenler kalır, hayatımızdan gitmesi gerekenler gider.
Bu yüzden sıkı sıkıya tuttuğumuz ipi bırakmak gerekir bazen.
Ve görmek gerekir, kim yüreğimizin misafiri kim sakini...
Lâkin; sana en çok sen lazımsın...