Gecenin ortasında, kaybolmuş ipince bir kadın,

Meçhuldün hep, hep meçhuldü adın, soyadın.

Hayat iz bırakmaz lakin neresidir son durağın?

Bil ki peşinden kara çalınmış bir rüya kaldı.


Sen boşluktun fakat doldurdun aklımı büsbütün,

İçinde gökkuşağından çiçekler, dudağında hüzün,

Sadece hatırasıdır artık mektupların, eski bir güzün.

Bülbül gülü soldurdu, bülbülü bekleyen gül kaldı.


Hafif kırgın, biraz yorgun, hepsi bu kadardı, bitti.

Gördü cehennemi, cenneti elinin tersiyle itti.

İyilik bitmez sandı, kırk köyün bedduasıyla gitti.

Kulağında pür sessizliğin çınlamasıyla kaldı.