Varlığım meçhule tutunmuş.

Gözlerimden akıyor geceler,

Sararmış yapraklar gündüzlerim olmuş.

Susuyor zindanlar.

Bir karanlık yoldayım bu yitirilmişlikte.

Arzularım ölü ve heveslerim yitik.

Umudum silik.

Konuşmuyor geceler,

Suskunluğa vurulmuş şiirler.

Kaybetmenin sancısı içinde gündüzler.

Ölüm kimin elinde?

Hangi biri taşıyor ölümü içinde!

Bilincini kaybetmiş bir dal gibi soyuldum, gerekli olanımdan.

Karanlık gökyüzünü kıskandırmam gerekirmişçesine daha karanlık bulutlar saklıyorum içimde.

Dumanla birbirine karışıyorlar, izliyorum.

Hançerimi saplayamadığım gecemden,

Sessizliğin kafamdaki özgürlüğü ele geçirdiğini görüyorum.

Susuyorum, ve bu yazıdan da eksik kalan satırlarımla çekip gidiyorum.