Yenilgi
Yenilgi, ey yenilgim, yalnızlığım ve ıssızlığım;
Bin zaferden değerlisin sen benim için,
Ve fani şan şöhretten daha tatlısın yüreğime.
Yenilgi, ey yenilgim, kendimi tanışıyım ve başkaldırım,
Sayende biliyorum hala genç ve ayağına tez olduğumu
Ve kuruyan defne yapraklarından bir taca aldanmayı.
Sende buldum kimsesizliği
Ve dışlanıp küçümsenmenin sevincini.
Yenilgi, ey yenilgim, ışık saçan kıvılcım ve kalkanım,
Senin gözlerinde okudum
Tahta çıkarılmanın esaret olduğunu,
Ve anlaşılmanın alçaltılmak olduğunu,
Ve kavranmanın insanın bütünlüğe erişmesi,
Olgun bir meyve gibi toprağa düşüp tüketilmesi olduğunu.
Yenilgi, ey yenilgim, yürekli yoldaşım,
Duyacaksın şarkılarımı, haykırışlarımı ve sessizliklerimi,
Bir tek sen anlatacaksın bana kanatların vuruşunu,
Gürleyişlerin denizlerini,
Geceleyin alev alev yanan dağları,
Ve yalnız sen tırmanacaksın sarp ve kayalık ruhuma.
Yenilgi, ey yenilgim, benim ölmez cesaretim,
Fırtınanın kahkahalarına sen ve ben eşlik edeceğiz,
Güneşin karşısında azimle duracağız,
Canlarına okuyacağız.
