Arsız namert bir gece,
Rüzgar gecenin hayasızlığına pencere kenarından el kaldırıyor.
Ey efendiler!
Tabağımdaki yemeğimi kim çaldı?
Karanlıklar içinde bir meczup,
Elini kapatıp ağzına, ekmeğini yiyor.
Karanlığı iterek genişletiyor,
Benim diyor meczup!
Geceleri ağlarım da susmam,
Sabahları korkarım da konuşmam,
Akşamleyin aç kalırım da yatamam,
Meczubum ben meczup çalarım da çırparım da,
Ama meczubum da meczup.
