Bu bir açık mektup.Anlamakta çok zorlanıyorum seni geçen onca sene yakınlık, birbirini anlama hissi, iyi günde kötü günde yanındayım sevgilim diyişlerimiz. Evlenmedik biz sadece sevgi aldık ve verdik.İnandım ben de bu bir sorumluluk işi değil gönül işi diye.Bitti dedin anlamadım. Problem sensin, bu ilişki bana iyi gelmiyor dedin anlamadım.Çünkü benim öğrendiğim şey bir insan birini severse öyle kolay kolay çıkmaz birinin hayatından geçen zamanı yok etmez anıların sahiciliğini sorgulatmaz sevdiği insana.Ben çok kötüyüm lütfen konuşalım dediğinde, cevapsız bırakmaz sevdiğini onun için endişe eder.Bugün bir kez daha anladım ki aramızdaki sevgi, gönül işi değil de akan musluk gibiymiş. Akmış benden sana akmış senden bana ama iski kesmiş sendeki suyu tükendim kurudum dedin.Bende var sevgilim ikimizi de yeşerticek su dedim.Buna bağımlılık dedin bağlılık değilmiş aramızdaki öyle hissetmişsin.Her zaman biliyordun benim çok güçlü olduğumu sensiz de olabileceğimi ama anlamadın senden vazgeçmek, öldürmese de yeşertmeyecekti içimi.Bir başkayız sandım inandım, herkes öyle sanarmış meğersem. İnandım yarı yolda kaldım.
