Uzakken bile birbirimizin fotoğraflarına bakmadan edemezdik.
En sert kavgalarımızdan sonra dahi yüz yüze geldiğimizde hiç konuşmadan sadece tebessüm edip sonra kahkaha atabiliyorduk.
Bu kez bitmiş görünüyordu ama her şey.
Ne olursa olsun onsuz mutlu olmadığımı anlatmak istedim.
Yalın'ın Meleklerin Sözü Var adlı şarkısını ikimizin şarkısı olarak belirlemiştik.
Ama yalan sözlere kanıp ilişkimizi uçuruma sürükledik.
Bize yakışmıyordu bu yaşananlar ve göz göre göre mutsuzluğa sürüklüyorduk kendimizi.
İşte özeti buydu bu bestenin. Ve bunun gibi niceleri vardı bizim hikayemizi anlatan. Şunu fark ettim ki hayatta yaşadığım hiç bir şey için pişman değilim. Şimdiye kadar hayatıma ne şekilde giren insan varsa hepsine minnettarım. Çünkü hepsi bana bir şeyler kattı ve bugünkü Mehmet Özgür olmamı sağladı.
Ve hayatımız her daim nice hikayeler yazmaya gebedir.
Bazen bazı hikayeleri devam ettirmenizi gerektirir hayat, bazense yeni hikayeler yazmak için yollarını değiştirir. Ben yolumda yürümeyi seviyorum. Hikayem nereye giderse gitsin, mutlu ölmeyi diliyorum :)
