Sayısız mektup karaladım adına
Posta numaranı bilsem yollardım yanına
Belki okur, çıkar gelirdin yamacıma
Umut bahçesinden derlediğim demet avuçlarımda.
Evet sevgili A, bu yazdıklarım da diğerleri gibi son mektubum - bilmem kaçıncı son mektubum- Gel gör ki sana yazmamak seni unutmayı tercih etmek gibi oysa sen unutulacak değil aksine tekrar tekrar hatırlanacak birisin. Tekrar tekrar hatırlanıp gülümsetecek kişisin. Okuyamıyorsan adına yazılanları, ne olmuş? Seninle yazmaya başladığımı varsayıyorum, başlangıcı senken seni oyundan çıkarmak oyunu bitirmez mi? Hem belki birgün bir vasıta bulup okursun yazdıklarımı da sen olduğunu anlamazsın bile yazılanın ama içten içe bi sıcaklık duyar yakınlık hissedersin belki. Bir zamanlar hemen hergün yanındayken kaybolup gidişinin ağırlığı da azalmış olur o vakit. Sevdasını, özlemini sana harcayan benden ben bile çok bir şey beklemiyorum vesselam.
