Kaldırıp köşeye koyduğum ne varsa
Küheylan olup oturuyor karşıma
Doğuyor karanlığın cılız sesi
Bitmiyor intiharın gülümsemesi
Seçemiyorum aydınlığı
Yol karanlık, ben yorgun
Çıkamazken sabahı
Geceyi dört nala sürüyorum.
Bir lanetli gecede bul beni, tut ellerimi
Sar ruhumu kalbinin pamuklarına
Umutlara dizilen gün görmemiş çocuğu çıkar aydınlığına
Göğsümden bir sen kaydı, söndü kehkeşan
Sığınmışken avuntunun kırıntısına hissedilmez hezeyan
Duyulmuyorsa bir lafız, bir zerre, bir hece dudaklarımdan
Hatırla bizi sevgilim, meltemli gecede beni an.
