Bir memleket kavgasıdır tuttu beni
İlk yumruğu kim attı,
İlk kan kimden döküldü
Kim haklı kim haksız bilinmez.
Bir memleket kavgasıdır tuttu beni
Anamı babamı
Gülmeyi yeni öğrenen kardeşlerimi
Bıraktım geride.
Bir memleket kavgasıdır tuttu beni
Dövüşmedim, bilendim!
Şimdi urganımı kesecek
Kıvamdayım, öfkeliyim!
Bir memleket kavgasıdır tuttu beni
Gözümden bir damla yaş akıttım
Köpek gibi korktum karşıma çıkacaklardan
Bakmadım arkama, başımı dik tuttum!
Bir memleket kavgasıdır tuttu beni
Ah! Nasıl da öğrendik
Dikenli yataklarda yatmayı,
Bir hilal uğruna, gençlik yakmayı…
Bir memleket kavgasıdır tuttu beni
İçimde yeşeren umutlarımı,
Gençlik hülyası sevdaları,
Tıkıştırdım bavula, yürüyorum.
Bir memleket kavgasıdır tuttu beni
Henüz yirmi yaşında,
Kuruttu gülümsememi suratta.
Atılacak kahkahalarım vardı, gidilecek yollarım.
Öyle bir kavga ki bu, yirmi birinci yüzyıla yenik düşürdü.
Dedim ya,
Bir memleket kavgasıdır tuttu beni,
Yorulsam da, emeline sahip çıkacağım bu toprakların!
