Bileğimi büken zamâna dargındım.

Barıştım akrep ve yelkovanla, kucaklaştım.

Yolları çiziyorum bazen, unutmamak için.

Çünkü hafızam, yorgun argın yürümekte.

Bir kitaptaki söz, üstümü çizdiğinden beri,

Pembe bulutları göremiyor, k'aralı kalbim.

Tuttum bir ipi, sallandırdım uçurumdan!

Yazdığım tüm sözlerin de boğazında kaldım.

Bir gün, umudu içtim; rûhum, gözlerini açtı.

Şimdi, uzaktan el sallayan bir yıldıza bakıyorum.

Parlaklığıyla yanaklarıma tebessüm iliştiren.

Evet, o buğulu nefesindeki heyecânı seziyorum.

Fakat mesrûr bir geceye varmak, memnû...