acıyı hatırlıyorum,
bu merdiven boşluğunda
ne de yaşlanmıştı gözlerim,
içine içine hem de, görmesin diye sevdiklerim...
nasıl da korktum,
baş edemem sanrısıyla.
nasıl da saplandım.
öldürücü bir yalnızlığa.
geride kalsın kaygılar,
güneşe baksın duygular.
o günü unuttum çünkü unutturdu sonrası,
daha büyüklü acılarla.
dört duvara hapsoldum,
kaçtığım insanlar...
saklandığım aynalar...
ölmeyi arzularken nerelere de tutuldum.
gücüme hayret ederim hâlâ,
nasıl hayata tutundum?
sevgi için yaşıyorum,
hümanizm gibi düşünme.
sevdiklerime sevgim.
çiçeğe böceğe değil yani öyle.
beni sevenlere sevgim.
sevgiyi hak edenlere.
hedeflerime sarılıyorum.
ağlamıştım, hatırlıyorum.
korkmuyorum.
mahkum kadere inanmıyorum.
oturup o merdiven boşluğunda,
geçmiş geçerken gözümün önünden,
hatırlarım, neleri geride bıraktım ben.
şimdi daha da güçlü ayağa kalkıp,
inandığım zafere yürüyorum.
