İşte gerçek hayat sonunda yüzleştim hayatla, bütün gerçekliğiyle açtı bana kollarını ne büyük bir boşluk varmış meğer; ne kinlere koymuşum insanları, neler düşünmüşler, ne değersiz biri olmuşum meğer bu hayatta nasıl oldu ne değişti bilmiyorum ama gerçekler suratıma buzlu bir su gibi çarptı beni kendime getirdiler.
Anladım ki ne bu hayatta güvenebileceğin birileri sandığın kişiler güvenilir, ne omzunu yasladığın kişiler gerçek bu hayatta tek doğru sensin;senin başardıkların, senin yaptıkların, uğruna feda ettiğin şeyler hepsi sensin kendin olmadan sen bir hiçsin. Güvenmemeyi çok küçük yaşta aşılamak lazım geliyormuş kendine insanın ki darbelere her daim açık olsun herhangi bir darbede yıkılmasın hemen toparlansın çünkü bilsin ki bu hayatta sadece tek başına olduğunda bir hayat var demektir.
