Benim için her şey annemin "Keşke sizi bu kadar merhamet sahibi yetiştirmeseydim. Daha az üzülürdünüz." dediği anda yerle bir olmuştu. Ağlamak yerine hunharca kahkaha atmak garip geliyordu. Delirdiğimi düşündüm. Fazla hissizdim artık. Lakin içimde bir yerlerde hala merhamet yaşıyor. Belki de merhamet beni öldürmeden ben onu öldürmeliyim. Avlanmaya gidince yuvasına yılan dadanan bir kartal kadar çaresiz hissediyorum. Umarım delirmeden ölebilirim.
