Durdum

Bir başıma

Öylece

Durdum

Bir kalabalığın içinde

Tenhalığın öfkesinde

Öylece durdum


Merhametini kaybetmiş bir insanın suratında

Bir çocuğun endişe içinde büyüyen kalbinde

İşte ben tam ortasında durdum


Bir başıma

Öylece

Durdum

Gün doğarken karşı sahile

Ben karanlığın en ücra köşesinde uzaklara

Yas tutarak

Öylece durdum

Kalbimi sağ elim ile yokladım

Avucumun içinde şiirler topladım

Gönlümü mesken ettiğim kalbe bir dua ısmarladım


Bir başıma dururken

Yitirdim hasretimi, neyse ki sadece onu

Ya?

Kalbimi kaybetseydim

Felaket olurdu dostlar

Felaket