bir şiirin yorgun iki dizesinde karşılaşırız
farklı şehirlerde, aynı köşebaşında
mektupları yakar, hasretle demleriz;
yine, aynı sevdanın hududunda...
bir şiirin redifi olunca adın
kayıp dizeler ayaklanır kanyonlarda
bir şiiri sana adayınca,
sözler akar, nefese doğru duraksızca...
ve ben gülmekteyim çoğu vakit
kaygılarla boğuşuyorum ahlaksızca
sezgilerimin getirdiği bu dağlarda,
bir patikadan geçiyorum aylarca...
hep bir arayış fikri, zihnim bedenimde değil
dizeler konuşmuyor şairler riyakâr
söyleyemiyor, tek yazdığı yalanlar
şiir de icazetten değil, duygudan gelir;
şiir, ne zaman doğru kişiye söylenir...
