Kalbim bir taş oldu,
Ağırlık yapıyor ruhuma,
Gözyaşlarımdan dökülüyor sevgisizliğin kırıntıları.
Hiçbir fikriniz yok;
Bu ne ağacı, kökleri nereye uzanıyor?
Yıkılmayacak kadar güçlü mü?
Dayanır mı fırtınaya?
Sanmam…
O yorgun bir meşe ağacı,
Yaprakları sarı, kolları cılız, kırılmış dalları…
Nice sevgililere gölge olmuş zamanında,
Onunla mutlu olmuşlar, ona sarılmışlar…
O yorgun bir meşe ağacı,
Gidecek artık bu diyardan.
