Güzel yollarda yürümek

Sevdiğimden değil

Sen seversin güzel ağaçlı yolları

Benim çiçek sevdiğimden falan değil

Ya sen kokladıysan onları

İhtimaller dahilinde bir aşk yok

Gittiğimiz yollar hem viraj

Hem de sürat

Yolun sonu belli, yine şarampol

Bizi tutup çekmezse, korumazsa

Kıymetimizi anlamazsa

Senin saçlarını okşamazsa

Neden rota İstanbul?

Bizim gemilerimiz batıyor

En beyaz denizlerde

Bundan kimse rahatsız değil

Herkes halinden memnun yerli yerinde

Sadece bir ağlama hissi var tertemiz

genizlerde

Uzak yerlere gitmek için gece sessizce

Uyandırmadan şehri, gizli bir tutku gibi

Nereye gittiğini bilmeyen ama durmayan devam eden son hızla

Kalan son nefesimle bağırdım

İmdat dedim, biz kaçıyoruz

Bizi bırakmayın!

Gidemeyiz çünkü bizimkisi sadece burada imkansız değil

İstanbul, Liverpool bunlar mesele değil

Çıktığında yola aç susuz

Yorgun argın ve dargın

Olabileceğimiz tek şey farklı şehirlerde yine aynı iki mutsuz

Umut yoktu hiç ama sen umutlu bense hep ruhsuz

Ne götürebilirdik ki seninle mutlu şehirlere

Mutsuzluktan başka

Senin de suçun en az benim kadarsa

En kısık sesinle bana diyebilirdin

Biraz yavaşla.

Şimdi sen dur burada

Şarkı söyle, ne bileyim kitap falan oku, fal bak

Ben gideceğim buradan elvedasız, dursuz ve kuşkusuz

Çünkü bu şehire artık fazla bir ruhsuz, bir umutsuz.